Rwyf wedi bod yn gweithio i ochr Faith tîm TFaith, Community & Equalities @Campus Life ers tua 2 flynedd. Dwi'n cael fy holi'n rheolaidd "Colette, pa ffydd wyt ti?" a dwi'n ei chael hi'n anodd rhoi ateb. Hefyd mae cyflwyno fy hun mewn cyfarfodydd yn od gan fod gennym ni'r Caplan Mwslimaidd, y Caplan Cristnogol, yr offeiriad Catholig a fi.
Cefais fy magu'n Gristion gan fy Mam, mynd i'r eglwys bob Sul ac fe'm bedyddiwyd & cadarnhawyd. Ro'n i'n briod mewn eglwys ac mae fy mhlant i wedi cael eu bedyddio, a wnaethon ni hyn am ein bod ni'n grefyddol neu a oedd wdo hyn oherwydd ei fod yn ddisgwyliedig? Yn onest, dydw i ddim yn rhy siŵr! Angladd fy Mam oedd i'm meddwl yn grefyddol. Roedd fy Nhad, pan ofynnwyd iddo ddweud ei fod yn benthyg tuag at Fwdhaeth ond doedd e ddim yn ymarfer ac roedd ei angladd yn ddyneiddiol. Roedd fy nhad hefyd yn feistr crefft ymladd ac fe'm magwyd gydag ef yn ymarfer tai-chi, kung-fu a myfyrio, a oedd ar y pryd yn boenus o chwithig yn fy meddwl anaeddfed, nid yn hollol siŵr pan ddes i'n debycach iddo ond rwyf innau hefyd bellach yn ymarfer ioga, yn dysgu pilates ac wedi bod yn hysbys i ranake yn y siant od, hyd yn oed treulio'r gwanwyn equinox ecstatig yn dawnsio ar ochr clogwyn. Canol oed hippy madness hei!
Rwy'n cofio'r tro cyntaf mynd i fyfyrio ar Gampws Singleton ac fe'i harweiniwyd gan y Caplan Cristnogol (Mandy Williams) yn yr hyn a oedd bryd hynny yn Gaplaniaeth. Roeddwn i ychydig yn nerfus a dweud y lleiaf, fy unig ymwneud â phobl grefyddol hyd at y pwynt hwnnw oedd bod yn blentyn a'r dyn brawychus mewn ffrog ddu a waeddodd arnom o'r pulpud ar fore Sul, byth yn hollol siŵr beth oedd e'n ddweud ond dwi'n cofio meddwl bod angen i mi fod yn berson da neu efallai y bydd pethau ofnadwy yn digwydd. P'un a oedd gan Dduw neu dynged law yn fy ffortiwn y diwrnod cyntaf hwnnw o fyfyrdod, ond fe wnes i wir fwynhau bod yn yr Ystafell Dawel a chael fy arwain i'r tawelwch gan Mandy, cymaint felly nes i mi ddal ati'n ôl ac wedi gorffen gweithio gyda nhw a galw Mandy yn ffrind gwych iawn yn ogystal â chydweithiwr. Mae Duw yn gweithio mewn ffyrdd dirgel!
Dwi'n edrych yn ôl drwy fanciau'r cof i ffeindio adegau pan dwi wedi teimlo'n agos at fod ysbrydol. Rwy'n cofio'n benodol bod tua 8 oed ac yn Basilica Sacre Coeur yn Ffrainc – yr heddwch, harddwch a'r ambience wnaeth i mi grio. Fiyw'r Duw hwnnw? Cofiaf hefyd fod mewn eglwys Uniongred Roegaidd fechan ar ymyl clogwyn, a theimlo'r un fath ag y gwnes i yn y Basilica. Yn yr un modd, rwyf wedi cael fy chwythu i ffwrdd gan brydferthwch mosg yng Ngogledd Cyprus. Cefais drafodaeth anhygoel gydag arweinydd Incan ym Mheriw am Mama Pacha (Mam Natur) ac yn yr un modd Sikh yn India. Profiad diweddar iawn, yn agosach at adref, oedd dydd Gwener diwethaf yn cael ei wahodd i Iftar yn y mosg. Ychydig iawn a wn i am y ffydd Fwslimaidd ond fe'i symudwyd yn fawr gan lais melodig yr Imam yn adrodd gweddi a'r cynhesrwydd a'r lletygarwch cyffredinol a gafodd ei ymestyn i ni gan y bydd ymwelwyr yn aros gyda mi am gyfnod hir. Yr hyn sydd bob amser yn ffynhonnell hynod ddiddorol yw pa mor gryf y gall cred fod i bobl, deimlo mor ddwfn am rywbeth sydd heb ei weld ac mae gofalu cymaint yn eithaf meddwl yn chwythu.
Rydw i yn y sefyllfa fwyaf anhygoel o weithio gyda phobl o wahanol grefyddau/credoau crefyddol ac yn cael fy hun yn rheolaidd yn gofyn beth allai gael ei weld fel cwestiynau eithaf ymwthiol am eu credoau, ac rwy'n dysgu drwy'r amser. Mae'n ymddangos i mi mai cariad, perthyn a charedigrwydd sydd wrth wraidd pawb, ac mae hynny'n eithaf cŵl yn ôl safonau unrhyw un.
Felly, pe bawn i'n cael fy ngwthio, byddwn i'n dweud fy mod i'n ysbrydol, rwy'n teimlo'n agos at beth bynnag/ef/hi sydd ym myd natur. Rwyf wedi bod mor lwcus yn fy mywyd ac wedi teithio i rai gwledydd anhygoel, gan ddal cipolwg cyntaf ar Machu Piccu wrth godi'r haul, crwban cefn lledr yn dodwy ei hwyau ym Mecsico, yn edrych i fyny ac yn teimlo fel y gallwn gyffwrdd â'r sêr yn Kilimanjaro - daeth y delweddau hyn i gyd â mi i ddagrau a byddaf yn aros gyda mi am byth. Doesdim angen i Y ou fynd mor bell i gael eich cyffwrdd gan fam natur dwi'n meddwl jyst bod yn ymwybodol o'ch amgylchoedd a stopio i sylwi, newid ar eich synhwyrau os ydych chi'n gallu, anadlu, arogli, cyffwrdd ac edrych yn gallu bod yn ddigon, efallai mynd am dro pan fydd lleuad lawn, agor eich ffenest i wrando ar y cân adar, anadlu'r blodau a gadael i'r tywod gysoni drwy eich bysedd. Y pen draw o eiliadau ysbrydol oedd i mi roi genedigaeth i fy nau blentyn, ie roedd yn boenus, oedd e'n frawychus ond waw i ddod â bod arall i mewn i'r byd yma, mae'n rhaid i'ch corff sy'n gwneud yr hyn mae'n ei wneud heb i chi fod mewn rheolaeth yn siŵr o fod yr agosaf y gallwch chi ddod at foment ysbrydol. Roedd digon o ddagrau y ddau o'r adegau hynny hefyd!
Felly, rwy'n dyfalu yn ei hanfod y byddaf yn parhau i fod yn chwilfrydig ffydd a byddaf yn mwynhau eistedd ar y ffens gynyddol hon erioed, ceisio cadw dysgu a bod yn feddwl agored, ond hefyd i amgylchynu fy hun gyda phobl sy'n gallu addysgu a cheisio cofio stopio a sefyll a bod yn ddiolchgar.
Ond yn bwysicach na hynny, rydw i wedi sylweddoli fy mod i'n iawn mewn gwirionedd gyda pheidio â chael un gred benodol, byddaf yn parhau i ddysgu am wahanol grefyddau heb farnu. Felly, os ydw i'n ymddangos ychydig yn ddryslyd pan ofynnwyd i "Colette, pa ffydd wyt ti?", rwyt ti'n gwybod pam erbyn hyn! 😊